Ikigai (On going)

Κομμάτια φωτογραφιών
έπλασαν μορφές που με κοιτούν.
Μάτια κυρίαρχα, σαν φλόγες που διαπερνούν το χάος.
Μάτια καθάρια, που δεν ζητούν εξηγήσεις.
Κι άλλα, κρυμμένα—
χαμένα σε στρώσεις χρωμάτων,
αόρατα στην πρώτη ματιά.

Κάθε πρόσωπο μια εκδοχή του εαυτού μου.
Τα χρώματα κυλούν,
ανακατεύουν μνήμες και επιλογές,
φτιάχνουν μορφές που δεν αναγνωρίζω πάντα.
Πορτρέτα πολλαπλά
σε ένα παζλ που ζητά να ολοκληρωθεί.

Άνθρωποι τυχαίοι.
Άνθρωποι επιλεγμένοι.
Στέκονται δίπλα μου,
μια σιωπηλή αφήγηση
σε χρώματα θαμπά,
όπου η λεπτομέρεια χάνεται.

Ένα άλμπουμ παλιό,
με εικόνες που ξεθωριάζουν.
Φωτογραφίες τραβηγμένες χωρίς βεβαιότητα.
Κάποιες διπλές, ίσως από λάθος.
Τι να τις κάνεις;

Αντικείμενα—
Ναι, αντικείμενα. 
Λες κι αυτά δεν έχουν κάποια αξία; 
Κι ανάμεσά τους,
ένα σώμα που απλώνεται,
μια φιγούρα που διαρκώς αλλάζει.
Έτοιμη να αφεθεί στη ματαιότητα της αναζήτησης του εαυτού.